Normaliseringen

Bij het bepalen van de waarde van een onderneming is het gebruikelijk om normaliseringen toe te passen op het resultaat. Het resultaat wat als uitgangspunt dient voor de waardebepalingsmethode is vaak niet gelijk aan het werkelijke resultaat van de onderneming uit de reguliere bedrijfsvoering, maar een verbeterd resultaat waarop normalisaties zijn toegepast.

Waarom gebruikt men normaliseringen

Bij het bepalen van de waarde van een onderneming is het belangrijk om als uitgangspunt een winstniveau te bepalen uit werkelijke bedrijfsvoering én een normale operationele gang van zaken. Bovendien dienen alle groepsverhoudingen op een zakelijke en economische basis bekeken te worden om de waarde van de onderneming te bepalen. Zo komt men tot een zuivere grondslag voor de waardering van de onderneming waarin geen buitengewone kosten of opbrengsten zijn meegerekend en niets dubbel wordt meegeteld.

Voorbeelden

Enkele voorbeelden van normaliseringen die regelmatig toegepast worden:

• De winst uit de eenmalige verkoop van een dure machine die niet meer nodig was in het huidige productieproces en daarom verkocht is – in een dergelijk geval zal de winst over de verkoop van deze machine niet worden meegerekend bij het bepalen van de waarde van de onderneming, omdat deze winst slechts eenmalig was door deze bijzonder omstandigheid en in de toekomst niet weer kan worden behaald
• Grote eenmalige boetes door bijzondere omstandigheden of ongevallen: wanneer een onderneming te maken heeft gehad met de betalingsverplichting van een grote eenmalige boete, zal deze vaak bovenop het resultaat worden gerekend, omdat een dergelijke situatie waarschijnlijk in de toekomst niet meer zal voorkomen aangezien het om een buitengewone – eenmalige – situatie ging.
• Managementfee DGA’s: een DGA rekent zichzelf niet altijd voldoende managementfee toe, of rekent een lager tarief dan gebruikelijk is binnen een bepaalde markt. In een dergelijk geval wordt de winst van de onderneming voor de waardebepaling gecorrigeerd met het verschil tussen de genoten managementfee en hetgeen gebruikelijk is zodat het genormaliseerde resultaat van de onderneming gebaseerd is op een situatie waarbij een DGA een reguliere beloning zal ontvangen.